အတိတ္

ဒီဘ၀ေတာ့

ဒီမွ်နဲ႔ပဲေက်နပ္တယ္လို႔

ႏွဳတ္ခမ္းနဲ႔ရင္ဘတ္ကထြက္က်

ငါ့မ်က္ႏွာစာမွာတည္လာတဲ့သေႏၶ။    ။

အရွံဳးလား

အမွားလား

ေ၀ေ၀ ၀ါး၀ါး

“ဆယ့္ခြန္”ႏွစ္ေတြ အၾကာ။    ။

အသက္၀င္တဲ့ေန႔

ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုစာနီးပါးမွာ

ေမ့လို႔မရခဲ့တာပါကြယ္

ငါဟာ လူယဥ္ေက်း

အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနရ

အဲဒီမွာ မက်ဆံုးဖို႔လည္း

ႀကိဳးစားေနရသူေပါ့

ၿပီး.....မင္းကိုလည္းလြမ္းေနခဲ့သူ

ဒီေတာင္တန္းေပၚမွာပ်ံေနတဲ့အုပ္ထဲက

က်န္ခဲ့တဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ ငါပါ

က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္လို႔မစြပ္စြဲပါနဲ႔

ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ႏွင္းဆီနံ႕ေတြကုိေတာ့

အာရံုခံႏိုင္ပါေသးရဲ့

အခ်စ္ေရ...........လို႔ ေခၚလိုက္မိတဲ့ညဟာ

အပူရွိန္ ၁၀၆ ဒီဂရီတဲ့

ဖေရဇာေပၚက အုန္းစိမ္းရည္သည္ကိုေျပးသတိရ

ပင္လယ္လိုလို ကမ္းစပ္တစ္ေနရာ

သူ႔အနားမွာ ငါရွိခဲ့

သူက ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးလိုဆိုေပမယ့္

ငါ့မွာ အမွတ္တရေတြရွိတယ္

မင္းအတြက္ ငါမိုးလင္းေပးတယ္......ညေရ

မာနေတြအားလံုး ခ၀ါခ်ၿပီး

ရာဇ၀င္ကို အေပ်ာက္ဆံုး မခံႏိုင္လို႔ရယ္

ေလဖိအားနည္းရပ္၀န္းက မုန္တိုင္းကို

ငါေစာင့္ေနပါတယ္

ငါ့မွာ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ထားတဲ့စကၠဴေတြမရွိဘူး

မင္းကိုႀကိဳေနမယ့္ စိတ္ေတြရွိတယ္

မင္းကိုျမင္ခ်င္တဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုရွိတယ္

မင္းကိုျမတ္ႏိုးေနမိတာတစ္ခုတည္းတိက်ပါတယ္

ဒါေပမယ့္ စႏၵယားကေတာ့

တီးဖို႔မဟုတ္ဘူးတဲ့

အရာရာ အဆန္ေတြသာ ျဖစ္ေန

အလြမ္းေတြအားေကာင္းေမာင္းသန္

မနက္ျဖန္မွာ ခ်စ္သူကိုေတြ႔လိုက္တယ္

ဘာရယ္မဟုတ္

သူ႔ကိုသြားေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့

မ်က္လံုးေတြက ရြာတဲ့မိုးေၾကာင့္

ျမင္ကြင္းေပ်ာက္ရဲ့

သူ တကယ္ မေသေသး

ကမၻာရြာျဖစ္တာၾကာခဲ့တယ္

မနက္ျဖန္ မင္းကိုေပးဖတ္မယ့္ သတင္းတစ္ခုက

ငါ....သဘာ၀တရားမဲ့ ငယ္ရုပ္အတိုင္း

ပယ္လယ္နီနီကိုသြားမယ္

ဒီေန႔ သတိရမွဳေတြ

မနက္ျဖန္ေတြအတြက္လည္းျဖစ္တယ္

အသံ၀င္ေနတဲ့ မေန႔က

ငါ့ကိုလွမ္းေအာ္တဲ့အခါ

အခ်စ္ဦးဟာ မွန္တစ္ခ်ပ္ျဖစ္ေန

မိမိလူျဖစ္လာရသည္ကိုအျပစ္တင္ရမည္ေလာ..................
သို႔မဟုတ္မျပည့္စံုေသာဘ၀ကိုႀကံဳလာရျခင္းအေပၚအျပစ္တင္ရမည္ေလာ.........................မေျပာတတ္ ။
ေသခ်ာသည္မွာဤဘ၀ကိုလိုကိုမလိုခ်င္ေတာ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

သူသည္အလြန္တရာရင့္က်က္ေသာေယာက်ၤားအရင့္အမာႀကီးပင္ျဖစ္လင့္ကစား
ဓနဂုဏ္ၾကြယ္၀ျပည့္စံုလိုမွဳႀကီးမားသူျဖစ္ေပရာထိုေယာက်ၤားႏွင့္ေပါင္းသင္းေနထိုင္ရေသာသူမအဖို႔မွာ
ေန႔စဥ္ပင္ရင္အပူမၿငိမ္းႏိုင္ျဖစ္ေနရသည့္အတြက္ မျပည့္စံုေသာဘ၀ကိုပင္အျပစ္တင္ရေတာ့မည္ေလာဟု
မစႏၵာေတြးေတာေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

"မစႏၵာ"
ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရေသာေခၚလိုက္ေသာအသံတစ္ခုေၾကာင့္သူမကေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ဧ။္။
"ဟယ္....မမိုးရယ္....မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္၊အခုဘယ္ကလာတာလဲ"
မမိုးဆိုေသာအမ်ိဳးသမီးကမစႏၵာအားေျခဖ်ားကစကာေခါင္းထိအံ့ၾသေနသည့္ဟန္ျဖင့္ၾကည့္ကာအနည္းငယ္
မာသည္ထင္ရေသာအသံျဖင့္မစႏၵာကေမးေသာစကားမ်ားကိုျပန္ေျပာဧ။္။
"အိမ္ကအမ်ိဳးသားေလ၊သူသေဘၤာတက္တာ၅လရွိၿပီ၊ေငြလႊဲလာထုတ္တာ၊ဒါနဲ႔မစႏၵာကေရာဘယ္ကိုသြားမလို႔လဲ"
မႏိုင္မနင္းသယ္လာေသာ ဂ်ာနယ္မ်ားကိုၾကည့္ကာသူကေမးျခင္းျဖစ္သည္။

အိမ္


မနက္ျဖန္ေတြကို
ႀကိဳးနဲ ့သီလိုက္မိၿပီ


အေရာင္ေတြတလက္လက္နဲ ့
ေရေတြလိုစီးေနတဲ့
တံလ်ပ္ေတြကိုေတာ့ေတြ ့ရဲ့


အိမ္မက္မဟုတ္တာေသခ်ာသြားတဲ့အခါ
ၾကည္ႏူးမွဳေတြနဲ ့
တိုက္ပြဲတစ္ခုကိုရင္ဆိုင္ဖို ့
ရဲရဲႀကီးဆံုးျဖတ္


ခ်ည္ေႏွင္ခဲ့တဲ့ႀကိဳး
မိုးေပးတဲ့အရိပ္
ပ်ိဳးထားတဲ့သစ္ပင္
ရင္မွာေသရာပါ
သူ.......ေနရာယူေလၿပီ


၉.၁.၂၀၁၀ .......... အိမ္ ၁၄.၁.၂၀၁၀.......ၾကမ္းတေျပး

လမ္းေပၚေျခရာထင္က်န္ေစသူ


ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံသန္းရင္း
ေကာင္းကင္ေပ်ာက္ေနတဲ႔ငွက္တစ္ေကာင္
ျဖစ္ေနသင့္သလားခ်စ္သူ

ကၽြန္မက
ခ်စ္သူကိုေမးမိခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ကၽြန္မဟာ
ဆြဲေဆာင္ႏိုင္စရာတစ္ခုမွမရွိသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး
လူသူမသိတဲ႔ အပူေတြနဲ ့ေန ့စဥ္ငိုေနရသူလည္းျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္
ဒီအတြက္
ကၽြန္မစကားက
ဘ၀င္ျမင့္တဲ့အသိုင္းအ၀ိုင္းဆန္ေလေနမလား

ကၽြန္မက တစ္ဦးတစ္ေလကိုမွ်
မကယ္တင္ဖူးေသးတဲ့ မာသာထရီဇာျဖစ္ေနျပန္ခဲ့ေပါ့
ဒါနဲ ့ပဲ
ေမာ္ဒန္အေရးအသားေတြကို အားက်တတ္ေလေတာ့

ေဟ့......ဒီမွာခေလးမ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးဘာေတြျဖစ္ေနတံုး အားလံုး ပူပန္ဆင္းရဲေတြႀကံဳေနရခ်ိန္မွာ ငါက အႏုပညာသမားပါဆိုတာေျပာရအံုးမလား
ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ေျပာစကား
ခံစားလိုက္ရတာေလ

ဒါေပမယ့္ခ်စ္သူကိုပဲခ်စ္ေနခဲ့
ကၽြန္မဟာ
၂၀၁၀ ရုပ္ရွင္ကိုမၾကည့္ရဲတဲ့
သတင္းသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္လို ့
ရဲရဲႀကီး၀န္ခံလိုပါတယ္ခ်စ္သူ
မခြဲႏိုင္လို ့ပါကြယ္
ၾကည့္....ဒါကိုပဲ
ကၽြန္မက ရူးသြပ္ေနသတဲ့
ပုထုစေနာဥမၼတေကာရယ္

ဘ၀ေဆးစက္မ်ား


စက္တင္ဘာ ၉ ရက္ ရတနာ
စက္တင္ဘာ ၂၁ ရက္ အစိမ္းေရာင္
စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္ ေက်ာက္မ်က္
ေအာက္တိုဘာ ၁ ရက္ အစိမ္းေရာင္
ႏို၀င္ဘာ ၅ ရက္ အစိမ္းေရာင္
ႏို၀င္ဘာ၁၄ ရက္ အိပ္မက္ကမၻာ
ႏို၀င္ဘာ၂၂ ရက္ အိပ္မက္ကမၻာ
ႏိုင္၀င္ဘာ၂၆ ရက္ အိပ္မက္ကမၻာ
ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ အိပ္မက္ကမၻာ
ဒီဇင္ဘာ၅ ရက္ သင္းပ်ံ ့ပ်ံ ့
ဒီဇင္ဘာ ၁၀ ရက္ အိပ္မက္ကမၻာ
ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ အိပ္မက္ကမၻာ

ၾကည့္ၾကပါအံုး ရာဇင္၀င္ေရ
သမိုင္းေပၚမွာနင္တင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြက
သူလိုလူတစ္ေယာက္ရဲ့
လွ်ိဳ ့၀ွက္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းခဲ့ရမတဲ့လား

တိမ္စိုင္ေတြကို
အိပ္ယာလုပ္ၿပီး
စိတ္ကူးေတြကို ေမာ့ေသာက္ေနတာလား

မင္းဟာ
အသံုးခ်ခံရသူတစ္ေယာက္........တဲ့
မင္းဟာ
အလွည့္စားခံေနရသူတစ္ေယာက္....တဲ့


ေလာကေရ
ခ်စ္သူနဲ ့ဘ၀ၾကားမွာ
ေဆးစက္ေတြကေတာ့......................ၾကမ္းတစ္လွည့္ႏုတစ္ခါ

ရည္ရြယ္ရာ

ေခါက္ရိုးက်ိဳးအထပ္ထပ္
ေနသားတက်ျဖစ္စဥ္ေတြကိုတြန္းထုတ္
..........ၿပီး..........
အဆန္ေတြခ်ဥ္း......ငါေမာင္းႏွင္လာခဲ့
!!!!!ဘ၀ဟာ!!!!!
အေလ့က်သစ္တစ္ပင္ေတာ့မဟုတ္ဘူး
..........ဒါနဲ ့..........
ပါလာတဲ့ဗီဇက
အႏု အရင့္ေတြၾကား
ရွင္သန္လို ့
ေပါေပါေလာေလာေပးတဲ့
ခ်စ္ျခင္းတို ့လည္း
သူ ့အတြက္
အဖိုးမတန္ျပန္ဆိုေရာ
ေ၀ဒနာေတာထဲ
ဖူးလိုက္ ပြင့္လိုက္ၾကတဲ့
ကဗ်ာေတြ

Sunday, June 22, 2008/Posted by maynge at 9:54 AM

တစ္ခုမွမရွိေလတဲ့ဘ၀တစ္ခုကိုငါပိုင္တယ္
အဲဒါက
ငါ့ဘ၀လည္းျဖစ္ရဲ့

အျဖစ္သည္းတယ္မဆိုပါနဲ ့
ဒါဟာ
ရာသီတစ္ခုရဲ့ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္ေန

ကံၾကမၼာႏွစ္ခုကိုႀကိဳးနဲ ့သီဖို ့
ႏွလံုးသားတို ့အလိုမွာ
ပ်ိဳမ်စ္မွဳရယ္တြန္ ့ေၾကမြတယ္

ရင္ဘတ္နဲ ့ၾကားနာမယ္
ငါ.....ဦးေႏွာက္ နဲ ့ ႏွလံုးသားရွိ
လူသားစစ္စစ္ျဖစ္တယ္

တစ္ည.....ၿပီးေတာ့.....တစ္ည.....ညေတြဟာ
တကယ္ေတာ့
အလင္းကိုေမွ်ာ္သူသာ ျဖစ္ တယ္



အမွ်င္မဲ့ေန ့
ေအာက္တိုဘာ ၃ ရက္ ( လျပည့္ ေန ့ )

အခြင့္ေတြပဲ ရ ရ ေနခဲ့
အေရးေတြပဲ ေပးခံေနရသတဲ့
.....လူသား.....


ေတာင္ေတြႏွင့္ပင္လယ္
ေတာတန္းႏွင့္ျမဴေတြ
မိုးၾကြင္း ႏွင္းထဲခုန္အဆင္းမွာ
မူးလိုက္တာေလ


မာနေတြနဲ ့ခ်ိတ္ဆြဲခဲ့တဲ့ကဗ်ာ
အၿပိဳင္မရွိတဲ့စိတ္ကူး
ငါကပဲ ငါ့ဘုရင္
ငါ့ကိုယ္ငါပဲ စီမံမယ္


ခ်စ္လား................တဲ့
ေလေျပတစ္ခ်က္တိုးေ၀ွ ့သြားခဲ့
အိမ္သူတံခါးတစ္ခ်ပ္
ပန္းႏုေရာင္သမ္းရိပ္ျပလိုက္ခ်ိန္



စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္ ( ေက်ာက္မ်က္ )ႏွင့္ ေအာက္တိုဘာ တစ္ရက္ေန ့
( အစိမ္းေရာင္) ကာလမ်ားဆီ

ဒါနဲ ့ပဲ
ငါးေတြကို လူေတြကမွ်ားလိုက္
ငါးေတြကအစာေတြကိုစားလိုက္
ငါးေတြကို လူေတြကမိလိုက္


လူေတြကငါးေတြနဲ ့တူလိုက္
လူေတြကငါးလိုက်င့္လိုက္
လူေတြကငါးနဲ ့ေနသားက်လိုက္


ၾကည့္စမ္း
လူေတြက ငါးေတြလိုပဲ
ငါးေတြလည္းလူနဲ ့တူသတဲ့

.............ခ်စ္သူ.................
ငါးလိုလူလား
လူလိုငါးလား
စဥ္းစားဖို ့အခ်ိန္တန္ၿပီ